Die decimo quarto Donaldus Triumphus voluit nuntiare sese Michael Pence eligisse qui candidatus ad munus propræsidis petendum crearetur, sed coactus est id in posterum differre propter cladem, quam Mahometanus tromocrates in Gallia perpetravit. Hodie nuntiatura erat Hilaria Clinton (alterius factionis) quem velit secum magistratum petere, sed eodem modo coacta est suum nuntium differre propter tromocratam qui in Germanos Monaci sæviit. Oportet Europæos discere suos latrones compescere, ut Americani possimus nostra negotia publica gerere sine molestiis.
Obiter dicendum videtur et Gallos et Germanos nolle imagines latrocinii divulgari: Europæos enim timere, ne sui cives irascantur propter crebra multaque damna in se identidem illata. Sic Germani jam frustra conati erant dissimulare quot feminæ kalendis Januariis vim passæ sint. Stultissimum erat mentiri populo, ut ira vitaretur: nam false dicentibus deprehensis ira populi non nisi augetur.
Qui “tromocratæ” hodie a nonnullis vocitantur, apud antiquos fortasse “latrones” et “prædones” dicebantur. Sic apud Livium Viriathus, apud Tacitum Tacfarinas ante appellabantur quam cœperunt “more militiæ” suos armatos “per vexilla et turmas componere.” Sic etiam apud Ciceronem Spartacus: “Est igitur, Quirites, populo Romano, victori omnium gentium, omne certamen cum percussore, cum latrone, cum Spartaco.” Sic dicebantur quicumque non justi hostes Reipublicæ habebantur sed damnum nihilominus in cives Romanos minabantur. Plura de latronibus legi possunt apud Thomam Grünewald in Räuber, Rebellen, Rivalen, Rächer (1999). Sed juste argui potest discrimen observandum esse inter latrones prædonesque, qui plerumque longe ab urbibus prœlia gerunt, et eos, qui in ipsis urbibus frequentatissimis hodie singuli vel manipulatim cives innocentes trucident propter insaniam Mahometanam, quæ apud multos sub religionis nomine accipitur.
At apud recentiores in usum venit nomen, quod est “Assassinus,” et ad cædes nostri sæculi magis pertinet, ut legimus in Severini Weiß Disputatione Juridica Inaugurali de Assassinio:
Fuerunt autem nil nisi colluvies quædam, ut dictum est gentis obscuræ et perfidæ, ascendentes numerum sexaginta milium virorum. Habuerunt ortum in provincia Tyrensi quæ Phœnicis dicitur, et circa fines civitatis Anteradensis, quæ vulgo Tortosa appellatur, decem castella natura munitissima tenuerunt. Adhæserunt sectæ Essenorum, qui putant post mortem nec gaudii nec pœnæ esse locum: Volaterran. lib. ii. Geogr. d. sectis Syriæ: Guilielm. Tyrius lib. 20. c. 31 et sq. prout eos allegat. Tib. Dec. d. l. n. 1. Recepta Mahumetis persuasione sanctissimi omnium a barbaris reputati sunt. Quem virum optimum judicarunt, illum nulla ambitione honorum sed maxime inter se unanimes sibi in præfectum elegerunt, et seniorem aut Arsacidam appellarunt. Hoc præcipuum habuerunt, ut pro eorum secta mortem obire, et ei infensos interimere gloriosum existimarint, et se exinde immortalitatem consequi crediderint. Atque ideo eorum Gubernator sæpe, quos ille voluit, ablegavit, ut magnates aliquos Christianos sibi infensos interficerent; qui ablegati, cum a cunabulis plures addidicissent linguas, se Christianis, eundem religionis cultum simulantes, commiscuerunt, et visa occasione cædem mandatam patrarunt, licet certo scientes, sibi captis acerbissimas perferendas fore pœnas, ut ex Paulo Æmilio lib. 5. d. reb. gest. Franc. referunt Menoch. de arbitr. jud. cas. 360. n. 41. Duaren. lib 2. Disput. annivers. cap. 12.
Unde discimus hos “assassinos” a nostræ ætatis “tromocratis” parum discrepare, neque multum esse cum temporis fluxu mutatos, sed eadem scelera patrare usque in nostrum sæculum.
Quibus dictis, ad ultimas orationes conventiculi factionis Republicanæ vertendum videtur. Inter oratores memoratu dignos primus numerandus est Petrus Thiel, Francofurti natus sed in America eruditus, qui magnam pecuniam sibi comparavit et plurima ad libertates promovendas fecit: qui nuntiavit sese gaudere esse cinædum, esse fautorem rerum conservandarum, esse fidelem factioni Republicanæ. Quod Donaldus Triumphus ipse, qui ultimus contionatus est, roboravit, cum promitteret se cinædos tribadesque et hermaphroditos et eos, qui alterius sexus vestimentis induuntur, defensurum esse a tromocratis Mahometanis (quorum unus nuper Orlandi in Florida civitate cinædos quinquaginta trucidavit). Hac in re Donaldus a plerisque Republicanis dissentit: nam veteres Republicani, aliquando ad Mahometanos quam ad Europæos propiores, malunt cinædos reprimere et priscos mores Americanos fovere, sed novi (ut est Triumphus, qui ad Democraticam potius factionem diu hærebat) Donaldo duce colunt potius novos mores Europæos.
Proxima hebdomade altera factio, quæ Democratica dicitur, suum habebit conventiculum, ubi Hilaria candida ambientis toga honestabitur. Præter duas factiones, de quibus interest, exstant aliæ: et diurnarii nunc mirantur quendam (cujus nominis obliti sumus) aliæ cujusdam factionis nunc a militibus majoris pretii haberi quam aut Donaldum aut Hilariam. Ego autem miror diurnarios adhuc sollicitari de his spectaculis vulgaribus.
Postscriptum
Unum est corrigendum: Hilaria enim noluit vel non potuit exspectare (quod fecerat Donaldus) ut cras nuntiaret quocum ambiret, itaque id nuntiavit hodie, etiam post infausta tromocratæ sivi assassini facinora relata.
Nec de tromocratis nec de conventiculis ad hic dicendum habeo (alibi, et lingua patria, profecto multa). Latinitatem autem tuam pulchram, disertam, pereloquentem maximopere admiror quondamque me imitarum esse spero.
*imitaTURUM esse