Diu tacui, qui nihil boni nec novi referendum haberem. Hodie quoque nihil boni accidit, sed facere non possum quin animadvertam res nuper aliquatenus pejores fieri videri.
Dum ego rædam tute ac sine periculo per viam principalem moderor, custos quidam publicus, cui nulla alia videntur fuisse negotia, pone me lampadibus lucentibus appropinquavit. Qui dixit me nimis celeriter
vehi. Stultus iste (et fortasse communista?) vix intellegere videtur memet numquam nimis celeriter progredi, sed alios potius homines omnes circum me nimis lente ac cunctanter tamquam testudines repere. In jus igitur ambulandum est mihi ut coram judice causam dicam. Nescio an more Ciceronis alterum quendam in foro stantem subito accusem, an more potius declamatorum philosophiam exponem parum ad rem attinentem donec judex animo confuso turbatus me absolvat.
Quoniam nihil aliud fit, imagines apponam.
Æstas in regione meridionali florida est ac æstuosa (ut de nomine anni temporis facile exspectaveris).
Hac in imagine animus meus depingitur.
Hac in imagine animus tuus depingitur.
Nescio cujus animus hic depingatur, sed manus meas abstinebo.