δύο ποτε οἰκόνομοι καθ᾽ ὕλην περιπατοῦντες ἐπέτυχον κόπρῳ. ὁ μὲν «τάλαντον,» ἔφη, «ἀποδώσω σοι, ἐὰν ταύτην τὴν κόπρον φάγῃς·» ὁ δὲ τάλαντον οὐκ ἀρνοῦμενος τὴν κόπρον κατέφαγεν.
μετ᾽ ὀλίγον περιπατούντες ἄλλῃ κόπρῳ ἐπέτυχον, καὶ ὁ κοπροφαγὼν οἰκόνομος πρὸς τὸν τάλαντον ἀποδόντα στραφεὶς «νῦν δὲ,» ἔφη, «ἐγώ σοι τάλαντον ἀποδώσω, ἐὰν ταύτην τὴν κόπρον φάγῇς.» ὁ δὲ ἄλλος τάλαντον λαβὼν τὴν κόπρον κατέφαγεν.
μετὰ δὲ ταῦτα αὖθις περιπατούντες, ὁ μὲν πρὸς τὸν ἄλλον στραφεὶς, «ὡς οἶσθα,» ἔφη, «ἐγὼ μὲν ἐμισθωσάμην σε ταλέντου κόπρον φαγεῖν, σύ δὲ ἐμισθώσῃ με τοῦ αὐτοῦ ταλέντου κόπρον φαγεῖν· ὥστε δοκοῦμεν οὐδὲν ἄλλο ποιῆσαι, ἢ οὐδὲν καρπούμενοι κοπροφαγεῖν.» ὁ δὲ, «τί λέγεις;» ἔφη, «ἡμεῖς γοῦν τὰς ὅλας τῆς πόλεως προσόδας διταλάντῳ ηὐξήκαμεν.»