In præfatione, quam ad Historiam Navigationis in Basiliam apposuit Ioannes Lerius, hoc frustulum sententiæ in mendacia Andreæ Theveti scriptæ legi quod studium mihi movit:
tam verū quàm Franciſcanorum Alcorani ementitæ fabulȩ
Quales sint illæ fabulæ velim novisse, quas suspicor ortas esse sæculo tertio decimo, quippe quo tempore Franciscani frustra temptarent Mahometanis suadere ut fidem Romanam amplecterentur. Sed fieri potest ut illæ fabulæ ad nostra quoque tempora ex æquo pertineant: nam una cum veris, quæ de fide Mahometanorum referuntur, etiam ementitæ fabulæ hodie circumferuntur. Sed etiam velim discere quid sentirent Hugonotæ, quorum causæ Lerius magis favebat (nisi eorum, quos in Gallico oppido Caritea et inter belli sævitatem anthropophagos depinxit), de Alcorano libro et de fide Mahometana: nam legimus eosdem, qui in orbem terrarum novum novam pacem imposuerunt, nonnumquam etiam in Africa vel inter Turcas esse versatos, vel saltem versatos dici, ut Dominicum Gourguesium Burdegalensem et Ioannem Schmidt capitaneum Anglorum, quorum uterque in prœlio captus et mancipatus emptusque esse fertur.