Hac nocte in conventu factionis Democraticæ contionatus est Guilielmus Clinton, qui præses Reipublicæ fuit ab anno 1993º exeunte in annum 2001um ineuntem. Ille etiam ultimus fuit qui expensa cum tributis redituum adæquavit, quo tutior esset publicus fiscus. Ejus uxor, quamvis apertissime pecunia argentariorum corrupta, hodie, postquam patefactum est factionem sinistram in ejus aversarium Bernhardum Sanders conjurasse, acclamatione ab eodem Sanders promota est candidata creata, quæ cum Donaldo morioni partium dextrarum certet ad summum magistratum petendum.
Malim utrumque (et Hilariam et Donaldum) more Atheniensium non ad munus publicum ferendum suffragiis eligi, sed in exilium ostracismo abigi: nam neuter videtur bonum commune promoturus. Sed duas ob causas Hilariam Donaldo, si minus e duobus malis eligendum sit, antepono: primum, quod sperare licet fore ut illa, sicut olim maritus, fiscum publicum et salutem pecuniariam tueatur; deinde, quod Vladimirus Putin tyrannus Russorum eam metuere videtur.
Utinam Hilaria sæpius de fisco loqueretur: nam sub omnibus aliis malis, quæ non ignoranda sunt, latent pecunia et timor penuriæ. Hoc intellexerat Bernhardus Sanders, qui magnum favorem sibi apud juvenes (debitis obrutos et spe futuri lucri privatos) comparavit de pecunia loquendo; hoc intelligit Elizabetha Warren; hoc etiam Donaldus ille intelligit, qui alioquin ratione parum utitur. Hoc Guilielmus Clinton quoque ejusque consiliarii intellexerunt. Omnia alia sunt leviora: sed pecunia, ut quæ arte mathematica nitatur, est verior.
Porro non prætermittendi videntur homines factionis Republicanæ, ut Georgius Will, qui, cum nolint ullam fidem Donaldo Triumpho tribuere, nunc aperte favent Hilariæ Clintoni. Jocantur nonnulli eam adeo a partibus sinistris declinare, ut optima candidata factionis Republicanæ numerari possit post Ronaldum Reagan.
Spero fore ut plerique apud te tecum consentiant de eligendo minore malo ex duobus.