Sunt qui velint memoriae mandare exordia orationum et historiarum et praecipue primos versus vel notissimos poetarum. Sunt qui grandia semper petant: grandia carmina, grandem philosophiam, grandiloquentes auctores; qui servos nolint habere nisi grandes, et argentia vasa non nisi grandia. Sunt qui superiorem quandam veritatem et sensus praeter vulgi facultatem transvolantes quaerant ex auctorum infinita humanitate, quamquam omnes nostrae artes et omnis scientia hodierna iam adeo longe superat ignorantiam antiquitatis ut liceat nobis iuste iactare nos in lunae superficie ambulavisse et per caeli vias iam naves certo inter sphaeras cursu misisse, cum antiqui negaverint etiam mare Oceanum posse navigari. Sunt, ut brevius dicam, qui profunda et magna et optima inter classicos (ut vocantur) auctores praedicent se invenire; ego tamen malo in vilissimas declamationes descendere atque inter pauperes et divites et viros fortes et tryannos aliquid voluptatis mihi expiscari. Itaque aliquando placet mente effingere quales essent libri Latini, si non ad arma virumque pertinerent, sed ad piratarum arma meretricesque et tam sordida quam commenticia genera hominum potius spectarent. Necnon ebrius sum, ob quam causam placet Latine scribere (potius quam in stultam commentationem scholasticam Anglice scribendam incumbere), cum dormire non valeam (ut fit saepius).