Dum in taberna plerumque bona conarer cena frui, ad proximam mensam sedebant pater, mater, monstrum quod se uno in loco contineri nequivit ac frusta ciborum ubique spargebat: familia nimis Americana. Tandem, post dimidiam partem cenae solum deiectam, puerulo identidem (puerulorum more) roganti curnam foris plueret (nam imbres et terram et tabernae fenestras vehementer lavabant), mater respondit angelos flere. Cum idem patrem rogasset cur angeli flerent, ille, “Nescio,” inquit, “at suspicor te culpandum. Quidnam facinoris tu tibimet ipsi hodie admisisti tam scelestus ut etiam beati angeli lacriment?”